Akran zorbalığı çocuklar arasında gözlenen, bir çocuğun başka bir çocuğa bilerek ve isteyerek psikolojik, sözlü veya fiziksel saldırıda bulunmasıdır. “Akran örselemesi” olarak da tanımlanır.

Akran zorbalığı uygulayan çocukların davranışları şu şekilde gözlemlenmektedir:

Fiziksel; vurmak, itmek, tekmelemek, kişisel eşyaları kırmak.

Sözlü; alay etmek, isim takmak, aşağılamak, tehdit etmek.

Psikolojik; rencide edici şakalar ve espriler yapmak, dışlamak,  diğer çocukları da bu tür davranışlar için zorbalığa uğrayan çocuğa karşı yönlendirmek.

Bir davranışın zorbalık olarak tanımlanma kriterleri şunlardır; güç dengesizliği, kasıt, süreklilik ve karşısındakinin duygularına önem vermeme…

Akran zorbalığı davranışının psikolojik olan çeşidi genellikle en sık rastlanılanıdır. Erkek çocuklarda fiziksel davranışlar sık görülürken, kız çocuklarda aşağılama gibi psikolojik şekli daha çok görülür.

Son zamanlarda, özellikle ergenlerde sözlü saldırılar, mesaj ya da sosyal medya yolu ile de yapılmaya başlamıştır. Bu tür zorbalık “bilişimsel şiddet” olarak tanımlanmaktadır. Genellikle okul çağı ve ergenlik dönemindeki çocuklarda görülür. Medya ve bilgisayar oyunlarından etkilenme de zorbalığın artmasında etkendir. Buralarda aşağılama ve dalga geçme davranışlarının popüler olmaya katkısını  gören çocuk, bu davranışları taklit etmeye, kendini bu davranışı yapan karakterlerle özdeşleştirmeye başlayabilir.

Çocuk, engellendiği ya da baş edemediği bir durum olduğunda bu durumu arkadaşlarına yansıtarak onlara karşı dalga geçme veya aşağılama davranışı göstermeye başlar. Çocuk bir grup içerisinde kabul görmediğini ve başka çocukların kabul gördüğünü fark ettiğinde, kaygısına karşı kendini korumak için; kabul gören çocuklara karşı sataşma, sözlü saldırı gibi davranışlar  gösterebilir. Bu tip davranışlarla  grup içinde yer edinmeye çalışır. Zorbalık davranışı genellikle sosyal becerilerde zorluk yaşayan, empati yeteneği gelişmemiş, aile içinde şiddete tanık olan ya da maruz kalan, dürtülerini kontrol etmekte sıkıntı yaşayan çocuklarda görülür.

Zorbalık davranışı uygulayan çocukların ebeveynleri, çocuğun niçin bu davranışı gösterdiğinin nedenlerini araştırmalıdırlar. Zorbalık davranışı gösteren çocuğa karşı olunması, çok sert davranılarak cezalar verilmesi, çocuğun bu davranışının artmasına ya da yalnızlaşmasına neden olabilir.

Zorbalık davranışına uğrayan çocuk, güç dengesizliğinin oluşması sonucu savunmasız hale gelir. Çocukta endişe ortaya çıkabilir. Güven sorunu yaşayabilir. Yalnızlaştığı için okula gitmek istemeyebilir. Bu davranışla nasıl baş edeceğini bilemediğinden, kendisi de başka arkadaşlarına zorbaca davranışlarda bulunabilir. Zorbalık davranışına  maruz kalan çocukların anne babaları, bu durumla nasıl baş edebileceği hakkında çocuklarıyla konuşmalıdırlar.

Her iki durumda da ebeveynler okulla iletişim halinde olmalıdır.

Zorbalık davranışı gösteren çocuklarla empati çalışması yapılmalıdır. Duygular hakkında konuşarak,  duyguları tanımlayarak, göstererek, diğer bireylerin ne hissettiği anlatılmalıdır. Çocuğun duyguları tanıması empati becerilerinin gelişmesini ve zorbalık davranışının azalmasını sağlayacaktır.

Zorbalık davranışına maruz kalan çocuklarla bu davranış ile baş etme adımları çalışılabilir.

Görmezden gel, umursama, kibar bir dille uyar, sert ve güvenli bir dille uyar, bir yetişkinden yardım iste.